یه چیزی که هست اینه که وقتایی که ناراحتم و به روم نمیارم، یه جمله ناخودآگاه توی سرم مدام تکرار میشه که : غم میاد بیخ گِلوی آدم میچسبه... اصلا یادم نیست کجا یا چطور اینو شنیدم یا خوندم ولی هربار بدون اینکه حتی حواسم باشه توی سرم پلی میشه و انگار ادامه داره ولی من همینقدرش یادمه.
شما هم همچین جمله یا کلمه ای دارین که بدون اینکه بخواین وقت ناراحتی توی سرتون تکرار شه؟ یا من عجیب غریبم؟
من یاد این جمله می افتم:
همه چیز می تواند مرا خوشحال کند ولی هیچ چیز نمی تواند غم مرا ببرد...
سلام
بی خود نیست که شاعر میگه
غم دنیا به چشم کرده جونه
از چشم اشک میریزه هی دونه دونه
آهای غمی که مثل یه بختک رو سینه ی من شده ای آوار
از گلوی من دستاتو بردار، دستاتو بردار از گلوی من...
زندگی شاید همین باشد. یک فریب ساده و کوچک. آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را جز برای او و جز با او نمی خواهی...
غمگین که میشم از دست بعضیا، این می چرخه تو سرم مدام.
عجیب نیستی .
من وقت‌های ناراحتی با خودم حرف میزنم
من خیلی بلند بلند حرف میزنم با خودم ... نرمال نیست .
توی ایران هم که همیشه آدم ناراحته . پس همیشه بلند حرف میزنم :)
