بوبک

میدونی یه وقتایی هم هست که تو روی بعضی از آدمای اطرافت بیشتر از اون چیزی که هستن حساب باز میکنی. توی تصورات خودت حرف ها و رفتارها رو کنار هم میچینی، تجربیات گذشته حتی بد هم باشه میگی شاید اون زمان دلیلی داشته اگر کوتاهی شده. تلاش میکنی نگرش مثبتتو حفظ کنی و بگی همه خوبن و همونقدر که تو براشون ارزش قائلی اوناهم همینطورن اما یه وقتی که به کمکشون نیاز داشتی میفهمی که اشتباه فکر کردی. اشتباه فکر کردی و روزی ده بار این جمله رو جلوی آینه با خودت تکرار میکنی... ولی میدونی خوبیش چیه؟ اینکه هرچی جلوتر میری آدم های اطرافت رو بیشتر میشناسی و میفهمی که روی خیلیا هیچ وقت هیچ حسابی باز نکنی و مدام به خودت یادآوری کنی که این همون آدمه ها که فلان جا پشتتو خالی کرد. تو هم عین خودش باهاش رفتار کن تا مبادا بعدا بابت تفکر اشتباه خودت دچار ناراحتی و دلگیری بشی. خوبیش همینه... 

باز خداروشکر که خدا هوامونو داره و بدجور حواسش بهمون هست...