بوبک

بهم گفت اگه انقد حالت بده پس برو چه میدونم داد بزن چیز بشکون یه کاری بکن چرا هیچ کاری نمیکنی؟ چرا انقدر ساکت نشستی و هیچی نمیگی؟ 

من؟ سالها پیش فهمیدم داد زدن و چیز شکستن وقت درد کشیدن بی فایده س. فهمیدم برای گذر از رنج فقط باید صبر کنی. باید بشینی هرکاری کنی که به هیچی فکر نکنی تا زمان بگذره تا همونطور که سلول های بدنت بلدن چطور زخم رو به مرور ترمیم کنن، زخمای روحتم یه جوری ترمیم شه. این روزا دارم به همه چیز زندگیم از ابتدا فکر میکنم. همه چیز. الان توی این روزها تنها وقتیه که میدونم واقعا از زندگی چی میخوام. که میخوام چندماه دیگه کجا وایساده باشم. که مهر ماه چه خبری بشنوم. که اسفند که شد به چیا رسیده باشم. هیچ وقت توی زندگیم انقدر مصمم نبودم. انقدر رویاهای نزدیک نداشتم. این روزا رو من قسمت قعر منحنی سینوسی زندگیم میبینم. الان درست توی min منحنی وایسادم. فکر کنم اسمش اکسترمم بود. درست یادم نیست ولی همونجام. یکم که بگذره میام بالا وایمیستم اون بالای بالا و به این روزا نگاه میکنم. به همین روزایی که صبر کردم تا بگذره... این روزا یه وقتا حالم خوبه خودمو دوست دارم به خودم افتخار میکنم اما یه روزایی هم هست که از خودم بدم میاد. هی به خودم میگم تو کافی نیستی. تو چیزی برای ارائه نداری. بزرگ شو قوی شو. بذار کسی نتونه بهت نه بگه. خودمو شیر میکنم. از خودم بدم میاد. به خودم فوش میدم. یه وقتا کلافه میشم وقتی وسط درسای کنکور ارشد فکرایی توی سرم میاد که نمیخوام.‌ که هی زور میزنم تمرکز کنم و هی نمیشه. یه وقتا هم هست که توی سکوت وایمیستم روبروی آینه. به چشمام نگاه میکنم و میگم مهسا تو کی هستی؟ تو کی هستی؟