بوبک

حرف میزنم. میخندم. میخندانم. نگاه میکنم که حتما بخندند.شب می شود. تاریکی فرا می رسد. مرا می بلعد. غصه آوار میشود. دیگر نمیخندم. سکوت میکنم. آتش میگیرم. خاکستر میشوم. فردا که میشود، ققنوسی دیگر از خاکسترم بلند میشود که رسالتش خنده است و ماهیتش چیز دیگر...