بوبک

اگه از من بپرسی چی شده که چنین تصمیمی گرفتم راستش جواب مشخصی ندارم که بهت بدم. همون شب قبل از نوشتن خدانگهدار یه متن طولانی نوشتم که منتشر نکردم و حرف هایی از تمام زندگیم بود جز اونچه که اخیرا حالم رو بد کرده بود.

اصلا بیا تصور کن من یه لیوانم. یه لیوان که تا جایی که امکانش هست پر از آبه. اگر فقط یک قطره هم بهش اضافه کنی سرریز میکنه. میدونی من میدونم حالم نرمال نیست. این تمایل به خوابیدن و نفهمیدن. اینکه وقتی حالم خوب نیست با خودم لج میکنم و قرصم رو نمیخورم تا حالم بدتر شه. اینکه شبا غمگین و احساساتی میشم. اینکه خیلی شبا خواب ندارم و با کوچکترین چیزی میزنم زیرگریه. من میدونم اینا خوب نیست. میدونم که نباید اینجوری ادامه بدم. میدونم که باید چه کارایی بکنم تا حالم خوب شه. میدونم کارای عقب مونده م چیه. من همه چیزو میدونم اما انگار یک چیزی در من کشته شده. همون نیرویی که من رو به سمت کارهایی که باید انجام بدم سوق بده. نتیجه ش میشه اینکه خیلی وقتا پریشونم. استرس دارم. با کوچکترین اتفاق، پر از هیجان منفی میشم و خیلی چیزهای دیگه...

تصمیم گرفته بودم حرف نزنم دیگه، چون دوست ندارم حرف هام حتی ذره ای حال کسی رو بد کنه. چون چندباری هم از رفقام شنیدم که حرف هام پر از ناله شده. بنابراین اگر نوشته های من حس منفی بهتون میده لطفا اینجا رو نخونید. چون راستش من در مقابل دنیا خیلی وقت ها کاری ازم برنمیاد. توانم همین قدره‌. از من انتظار نداشته باشین همیشه بگم و بخندم و مسخره بازی در بیارم چون ازم برنمیاد. ازم انتظار نداشته باشید تا من به عنوان یه انسان به خودم حق بدم که یه وقتایی حالم بد باشه و بتونم بیام ناله کنم، نق بزنم، غر بزنم اصلا جار بزنم حالم بده...

 قطعا این پست خوبی برای شروع سال نو نیست ولی خب بازم باید بگم من اینم. امیدوارم یه روزایی بیاد که احساس خوشبختی کنم بیام از اتفاقات خوب واستون بگم. 

راستی گواهینامه گرفتم. هنوز نیومده و نمیگم چه سختی ها و اتفاقاتی افتاد ولی بخش خوبش اینه که قبول شدم و این اتفاق خوبیه و باعث شد فوبیای تصادفی که توی وجودم بود تا حد زیادی کم بشه و دیگه مثل سابق از سفرهای جاده ای وحشت ندارم و این اتفاق قشنگتریه.

چندین ماهه کسی منو بغل نکرده. آخرین نفر سمیرا بود. دو سه ماهه یه صدا توی ناخودآگاهم یه وقتایی یهویی میگه بغلم کن.

حتما نباید ازتون خدافظی کنم که بیاین نگرانم شید. اگه اینجارو دوست دارید بگین بهم. اینجوری منم...