بوبک

چه خوبه مرسی :)

+میدونی فرشته من وقتی یادم میاد بعد از خاکسپاری بابام تمام اونایی که تو زندگیش بودن و نبودن حتی من که با زور جدام کردن ولش کردن و رفتن و گذاشتن خودش بمونه و زندگیش و کارایی که تو زندگیش کرده بود، هی میگم خب چرا ما تموم زندگیمون هی به خاطر دیگرانی که الان اطرافمون هستن و بعدا نیستن از دلمون و خواسته ها و علاقه هامون بگذریم و بشیم یکی مثل بقیه؟ بشیم یکی که همرنگ جماعت بودن رو انتخاب کرده...

من هیچ وقت نتونستم کاملا عاقلانه رفتار کنم چون به شدت احساسیم. تا زمانی که دلم چیزی یا کسی رو نخواد کارهایی که وقتی موقع علاقه برام لذت بخشه اگر دلم باهاش نباشه رنگ وظیفه داره و واسم عذاب آوره. موقع تغییر رشته م هم تصمیمی رو گرفتم که دلم میخواست و عاقلانه تر بود. بهترین راه ممکن توی زمان خودش بود و پای تمام عواقبی هم ‌که واسم داشت از همون روز اول وایسادم.

توی مثالی که زدی ازدواج عاقلانه برای من خودکشی محضه حتی اگر دیوونگی باشه.