بوبک

میدونی چیزی که توی این سالهای زندگیم فهمیدم اینه که هر آدمی در طی سالهای زندگیش ممکنه در ابعاد مختلف قربانی چیزهای مختلفی بشه. از جمله خانواده، حوادث، جغرافیا، تاریخ، اشتباه شخصی و .... و تمام این قربانی شدن ها مسلما عواقب خوبی واسه شخص نداره و حداقلش یه جراحت توی روح شخص باقی میذاره جوری که شما رندوم به هرکی بگی از غم هات بگو در لحظه میتونه همینجور واست ردیف کنه ولی چیزی که این آدم ها رو از هم متمایز میکنه اینه که هرکسی با توجه به شرایطی که از سر گذرونده یا میگذرونه انتخاب کنه که خودش هم قربانی بسازه یا اینکه این قربانی بودن رو متوقف کنه و تصمیم بگیره اگر خودش قربانی شده دیگه نذاره قربانی های بعدی در اثر اشتباهات خودش به وجود بیاد. خیلی مهمه که تصمیم بگیری چه جور آدمی بشی. خیلی مهمه...

+ زمانی که تو با تمام وجودت بفهمی و درک کنی که هیچ کس جز خودت دلسوز و به فکرت نیست و هیچ کس جز خودت نمیتونه نجاتت بده و خوشبختت کنه اون وقته که میتونی رشد کنی.

+ حس عجیب و جالبیه که شاهد تغییرات و بزرگ شدن خودت باشی و انقدر واست ملموس باشه.