بوبک

یک چیزی که من توی زندگیم حالا عمیقا بهش باور پیدا کردم و بهم ثابت شده اینه که حتی بدترین آدم ها و آدم هایی که بهم بدی ای رو کردن که تا مدت ها عذابم داده، در بدترین حالت هم حداقل یک چیز خوب بهم یاد دادن.

آدم حتی از بدی های دیگران تو این مواقع درس میگیره و حتی اگه اون آدم هیج ویژگی خوبی هم نداشته که ازش یاد بگیری، حداقلش بهت یاد میده چه رفتاری، چه حرفی، چه شخصیتی و... خوب نیست و تو سعی میکنی توی زندگیت اونطور نباشی و همین هم به خوب بودن و تجربیات زندگی خودت اضافه میکنه. حالا من اونقدری که این قضیه بهم ثابت شده، دیگه حتی بدترین آدم هایی که گذرم بهشون خورده رو سیاه مطلق نمیبینم چون هر کدومشون به نحوی بهم درس هایی رو دادن که شاید هیچ وقت نمیتونستم به دستشون بیارم اگر گذرم به اون آدم ها نمی افتاد...