بوبک

یادم نمیاد این مطلب رو کجا شنیدم که میگفت بین آدما افرادی وجود دارن که در نگاه اول حس دوستانه به شما میدن و گاردی نمیبینین که بخواین فاصله بگیرین ازشون و به همین دلیل وقتی سوالی واستون پیش میاد مثلا فلان خیابون کجاست؟ ساعت چنده؟و... شما از اون افراد راحت میپرسین اما چهره هایی که گارد دارن رو ترجیح میدین که اینکارو نکنین...

حالا من نمیدونم دقیقا چجوری این رو آدم در یک نگاه حس میکنه ولی بارها شده سوالی داشتم و دیدم طرف چهره ش در نگاه اول یجور غیردوستانه س و رفتم سوالمو از اونی پرسیدم که دوستانه تره حس و نگاهش و همه ی این ها در شرایطیه که شما بار اول باشه اون افراد رو میبینین.

حالا من فکر کنم جزو همین افراد با چهره های دوستانه باشم چون حتی وقتایی که اخم دارم یا چهره م پوکر فیس به تمام معناس باز هم بارها شده وسط جمعیت میان سراغ من و سوال میپرسن. حالا اینکه ساعت چنده رو میتونم به اینکه من همیشه ساعت میبندم و اکثرا دیگه ساعت نمیبندن ربط بدم که پیش اومده تو یه روز بارها ازم توی سطح شهر ساعت بپرسن اما اینکه خیلی مواقع بقیه ی سوال ها رو هم وسط جمعیت میان سراغ من رو درک نمیکنم .

شما هم واستون پیش اومده؟ بگید ببینم :دی