- چهارشنبه ۱۴ شهریور ۹۷
- ۰۱:۴۴
راستش من قشنگ ترین کامنت ندارم ۰ من تمام این سالهایی که وبلاگ نوشتم از همون ۱۶ سالگیم تا به حال با آدم های مهربونی آشنا شدم که بهم لطف کردن ۰ مثلا سالی که پدرم فوت شده بود نویسنده ی وبلاگی به اسم کوله پشتی با چنان صبوری واسه من کامنت مینوشت و منو اروم میکرد که خدا داند۰۰۰
یا اینجا هر وقت ناراحت بودم شماها بودین که با حرفاتون بهم لطف داشتین و حالمو خوب کردین که یادم بیاد هنوز دوستایی دارم که حرفامو میخونن و وقت میذارن تا باهام حرف بزنن ۰۰۰
خداروشکر همیشه ادم های مهربونی از طریق وبلاگ سر راهم اومده که توی دنیای واقعی خیلی کمتر داشتم از این افراد۰۰۰
ولی یه کامنتی که بخوام بگم که دوسش دارم شاید عجیب باشه ولی کامنت خودم واسه پست اقای ابوالفضل بود که نوشته بودن اگر کسی بخواد خودکشی کنه چجوری سعی میکنین بهش کمک کنید و ۰۰۰
از اون جایی که من کلا نمیتونم همش جدی حرف بزنم بعد از این کامنت زدم به مسخره بازی که من خیلی خوبم و اینا :دی ولی حقیقت ماجرا این بود که من قبلا خودم تو همچین شرایطی بودم و هنوزم کم و بیش هستم ۰ واسه همین انقدر دقیق جزئیات و نکاتی که باید رعایت شه رو نوشتم ۰ راستش خودم چندبار این کامنت رو خوندم و بهش فکر کردم ۰ این تمام چیزی بود که من یه زمانی بهش نیاز داشتم ۰۰۰
با خوندنش به خودم میگم تو کی اینقدر بزرگ شدی که یاد بگیری این چیزارو که دیگه بلد باشی باید چیکار کرد و منتظر کسی نموند۰۰۰
کامنت بعدی هم که الان تو ذهنم هست کامنت دلژین جان هست که وبلاگش رو حذف کرده و یهویی بعد مدتها اومد و تو پست قبل گفت دلش واسم تنگ شده ۰ خیلیی بهم چسبید چند روزه ذوق کردم با همین جمله :دی
+ به دنبال پست بهارنارنج جان منم نوشتم :)
- ۱۲۱
