بوبک

من آدم جنگِ تن به تن نیستم۰چندسال پیش بودم چون دیگه برام قابل تحمل نبود ولی تو این چندسال دیگه بیان میکنم ولی وقتی دیدم بی فایدس فقط دور میشم و ساکت و اون زمان تازه جنگ های درونی من آغاز میشه۰توی ذهنم باهاشون بحث میکنم ، دعوا میکنم ، جیغ میزنم و هرچی دلم میخواد میگم چیزایی که توی واقعیت محاله به کسی بگم رو میگم و همزمان هم حالم بد میشه واقعا انگاری حقیقت داره ولی بعد چندبار اینجور اتفاقای درونی دیگه اون خشم رو پشت سر میذارم انگار همش واقعیت بوده۰اینا خودخواسته نبوده و خیلی وقته در من نهادینه شده و نمیدونم بقیه آدما هم همچین تجربه ای داشتن یا نه ولی بدیش اینه گاهی فریادها توی ذهن آدم حبس میشن۰۰۰اینجور وقتا هم یه چاره وجود داره که به صدای فریاد توی آهنگ ها گوش میدم یا صدای آهنگ رو اونقدری زیاد میکنم که از صدای درون من بلندتر باشه۰